Sıra geldi, günün ve ayın son yazısını kaleme almaya. Kalem lafın gelişi tabi. Blog yazılarını doğrudan bilgisayarda, taslağın içerisinde yazıyorum. 6 dk etiketli yazılar ise bütünüyle serbest yazı tekniğiyle yazılıyor. Kuruyorum saati. Başlıyorum tuşların üzerinde gezinmeye, durmadan düşünmeden, ne aptalca demeden yazmaya. Sonra okuyorum yazdıklarımı. Yazım hatalarını düzeltiyor, akışı bozan yerlere dokunuyor, bazen bir iki cümlenin yerini değiştiriyor yayınla butonuna basıyorum. Hepsi kayda geçiyor, güzel çirkin demeden, yalnızca yazma disiplinini korumak için.
Bloğa düzenli yazmanın çok faydasını gördüm, görüyorum. Çoğu zaman sosyal medyada paylaşma gereği dahi duymuyorum. Çok kişiye ulaşması umurumda değil. Bazen henüz dört, beş kişinin okuduğu bir iletinin altında iki yorum buluyorum yalnızca dakikalar sonra. Yazmak denen eylemin güzelliği, internetin okura ulaşmaktaki hızı ve özgürlüğü karşısında neşeleniyorum. Gelen merhabalar karşısında içim minnetle doluyor. Küçük mutlulukları biriktirdiğim kumbarada bu okur selamları da yer tutuyor ve kesinlikle çocukların sarılmaları. Yarın üç, beş yeni çocuk okurla karşılaşır, sarılır, onlarla sohbet ederim diye umuyorum. Ne derler bilirsiniz, umut fakirin ekmeğidir.
Bu yaz şiddetsiz iletişim, duygu farkındalığı, duygularla ilgili kitapları okumaya, üzerine düşünmeye, bunlarla bağlantılı içerikler üretmek gibi bir dürtü var içimde. Hadi hayırlısı. Kitaplığı yeniden dizerken pek çok okunmuş ve okunmamış kitap göz kırptı. Yeni okumalar, yeniden okumalar, üzerine düşünmekler, bakalım bir yaz nasıl geçer? Bu yaz nasıl geçer? Evin oradaki patikayı takip ederek boğazın sularına varmak ne kadar sürer? Bisikletle varabilir miyiz sahile? Bir challenge olarak her akşam gözüme gözüme batıyor yol. Yol ve getireceklerini yola çıkmadan kim bilebilir. Oda yönetimine girmek, beni biraz olsun kovuğumdan dışarı çıkardı. Pandemi koşullarının da bitmesinin etkisiyle yollara düşer oldum. Birkaç ay içinde ikinci kez Karadeniz yolu gözükecek. Batum'u da çok merak ediyorum. Deniz'in umuru değil. Köyde kuzen çocuklarıyla olmak yetecek ona. Arabasız olacağız bu yaz. Kanyona, şelaleye gitmek hayal. Oysa görecek ne çok güzel yer var ama fındık demek iş güç demek. İşe güce dalacağız o vakit. Sayılı gün hızla gelecek, geçecek. Eve varacağız yeniden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder