Bugün yoğun bir iş günüydü. Akşama kadar çalıştım. Ortodontist bir arkadaşım muayenehaneme geldi sonra. Gece plağı için benden ölçü almıştı. Onu dişlerime uyumladı. Tak çıkar, yükseklik kontrol et. Dişlerim sızladı, zonkladı. Sıkı da oturuyor meret. İçlerinden biraz alalım, dedim. Sıkıyor, dedim. Dinletemedim. Yaklaşık kırk dakikalık uyumlama süresinden sonra plağı alıp kutuya koydum. Dişlerim bir kendine gelsin diye. Sonra hep beraber anneme yemeğe gittik. Kızım ve ablam da oradaydı. Yemek yedik. Sohbet ettik. Çay, tatlı...
Eve gelince dişlerimi fırçaladım. Plağı taktım. Arkadaşıma kalırsa 24 saat kullanmalıyım. Yemek yerken bile çıkarmamalıyım. Söz veremem diyordum içimden. Motivasyonum ve takma kararlılığım çok düşüktü. Çünkü bırak yemek yemeyi, tükürüğümü yutamıyorum. Ama denemeye karar verdim. Plağı taktım. Yeniden yeniden çıkartmayınca dişlerimi sıkmasını da tolere ettim. Ancak birden kalın bir plak girince ağzıma onun yarattığı konforsuzluktan dolayı ya da yadırgamaktan dolayı bilemiyorum. Dişlerimi nerede kapatacağımı aramam ve bulmam gerekti. Sonra da dur dedim, bu pozisyonda ağzımı bantlayayım. Hastalara tavsiye ettiğim şeyleri neden yapmamayayım. Değil mi? Fayda sağlamak için bir süre konforsuz bir şeye katlanma kararlılığı sürmeyi seçmek veya mevcut sıkıntıyı çekmeye devam etmek. İşte bütün mesele bu sevgili dostlar.
Kaslarıma istirahat pozisyonunu hatırlatmak için bir süre kullanmam gerek. Sonra ihtiyaç duymamayı umut ediyorum. Bugün kendimi yorgun hissediyorum. Uykum var. Yarın uzun bir gün. Evi süpürmem, çamaşır yıkamam gerek. Leylek görmeye gideceğim. Hastane çantamı hazırlayacağım. Alışveriş yapmak da iyi olur. Bunların ne kadarını yapabileceğim konusunda hiçbir fikrim yok. Fırsat bulursam pilatese de giderim. En az iki ay ara vermem gerekecek muhtemelen spora. Sonra yanıma hangi kitapları alacağıma karar vermem gerek. Storytel'den bir şeyler indiririm belki.
Kızım de kedim de uykuya daldı. İkisi de salonda. Işık açıkken, ben size bu satırları yazıyorken uyudu hem de. Tüylü olan ihtiyaçlarının her daim farkında. Uykusu geldi mi dakika sektirmez, uykuya geçer hemen. Ondan imrendim. Uykumun geldiğinin farkına varıp uyumaya gidiyorum. Bugünün yazısı da böyle olsun. Yarın görüşmek üzere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder