Yeter artık noktasına (çoktan) geldiğim halde bakışlarım, duruşum sessiz, bir o kadar da kararlı. Öfke, kızgınlık hep içime içime... Bir perde gibi çekiyorum arkasından hayal kırıklığı, üzüntü, bıkkınlık beliriyor. Hayat, bu aralar beni özen ve güven üzerinden sınıyor. Bir daha bir daha. Ben ne ara dağ gibi güçlü oldum bilmiyorum. Bir 20 yılı var belki. Sabah bu düşünceler yoklayınca içimi Lao Tzu'dan rastgele bir sayfa açtım.
"Direnme ki yenesin
Eğil ki doğrulasın.
Yıpran ki yenilenesin.
Tasarruf et ki kazanasın.
Az arzulayan kazanır,
Fazlasını arzulayanın aklı karışır.
Bundandır ki bilgeler birliği kucaklar,"
Ezcümle bu aralar yenilenmeye ihtiyacım var. Buna da soyadımla başlayacağım. Çok pratik nedenlerle (kısalığı, telaffuz kolaylığı, kızımla aynı soyadı olması gibi) tercih ettiğim yazar soyadını arkamda bırakıyorum. Yenilenmek için güzel bir ilk adım bence.
Değişiklik, yenilik iyi gelecek muhakkak! Yenilikler sarsın sarmalasın etrafınızı ve iyileştirsin her şeyi :)
YanıtlaSilGüzel dileklerin için teşekkür ederim. Sevgiyle kalın.
Sil