Bilmek isteyen yola çıkar.
Şefkatli Anne Günlükleri'ni yazmak, ebeveynlik amaçlarımı, önceliklerimi belirlememe, düşüncelerimin ve eylemlerimin farkına varmamı sağlıyordu. Sura Hart alıntıları bitince, sanki ters yönde yürümeye başlamışım gibi bir düşünce gelip çöreklendi içime. Yeniden konu üzerine düşünmek, yazı yoluyla düşüncelerimi tasnif etmek, eylemlerimin farkına varmak istedim. İşbu sebeple www.nonviolentcommunication.com sitesinde ücretsiz yayımlanan haftalık ipuçlarının rehberliğinde yeni bir günlüğe başlıyorum.
İpuçlarının çevirisi bana ait.
Zarar vermemek farkında olmayı gerektirir. Farkında olmak, kısmen yavaşlamaktır, ne dediğimize, ne yaptığımıza dikkat edecek kadar yavaşlamak. Pema Chodron
Şefkatli ebeveyn ipuçları:
Duygular karşılanan ve karşılanmayan ihtiyaçların mesajcısıdır.
Gelecek sefer üzgün ya da kızgın olduğunuzda kendinize zaman verin ve içinizde yükselen duyguları tanıyın. Onları adlandırın ve arkasındaki ihtiyacı dikkatlice dinleyin.
Haftanın mindful alıştırması:
İhtiyacı bulduğunuzda onunla ne yapacağınız konusunda acele etmeyin. Sabırlı olun. Efor harcamaksızın zihninize bir strateji gelecektir.
Ben ne düşünüyorum?
Duygular karşılanan/karşılanmayan ihtiyaçların mesajcısıdır. Ne kadar basit ve yalın bir ifade.
Oysa çoğu zaman bunu gözden kaçırıyor, olaylar silsilesine kapılıyor ve kendimizi düşüncelerimizin tetiklediği tepkileri vermiş durumda buluyoruz.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Yıllarca sel suyuna kapılıp sürüklendim. "Şu an çok kızgınım, hayal kırıklığına uğradım, meraklıyım, heyecanlıyım aa burada neler oluyor" diyemedim. Aklıma bile gelmedi. Fark edemedim, yavaşlayamadım, duramadım. Kendi duygularıma, ihtiyaçlarıma hâkim olamadım. Hayatıma odaklanamadım. Merkezimde kalamadım. Şimdi bunları yapmaya başlamak, bana kendimi çok daha güçlü, dengeli ve güvende hissettiriyor. Tüm bunlar kendi keşfim değil. Ardında insanlığın yüzlerce, binlerce yıllık deneyimi, bilgeliği yatıyor. Bu bilgeliğe hangi yoldan gitmek istiyorsanız oradan yürüyün. Şiddetsiz iletişim, Bektaşilik, Tasavvuf, Kabala, Taoizm, Budizm... Yolun ismi, cismi önemli değil, önemli olan bizi nereye, nasıl bir bene taşıdığı ve çevreyle ilişkilerimizi nasıl inşa edeceğimiz bilgisi... İşte bu yüzden Deniz'e öğretmek istiyorum duyguları, ihtiyaçları, onları düşüncelerden ayrıştırmayı, tevekkülü...
Deniz'in geri bildirimi ne?
Deniz alıngan bir çocuk. Buluttan nem kapabiliyor. Kendisini gereksiz yere üzebiliyor. Ne zaman düşüncelerinin onu yönettiğini, üzdüğünü görsem, üzüntüsüne değil elbette ama duruma müdahale etmeye çalışıyorum. Onun durduğu yer dışından bakmanın nasıl bir şey olduğunu göstermeye çalışıyorum. Bu çaba onu hiç de memnun etmiyor. Bana kızıyor ya da tüm sözlerimin altından bambaşka sonuçlar (ona kızdığım, onu haksız bulduğum) çıkarıyor. Yine geldik bir önceki günlükte yer alan haksızlık ve adalet meselesi. Belki de kriz anlarında ona nasihat eden, akıl öğreten bir anne yerine ona destek olan, yanında olduğunu hissettiren bir anne istiyor. Oysa bu eylem benim için tam da böyle bir şey. Alet çantasına ömür boyunca eşlik edecek bilgiler yerleştirmeye çalışmak, onu sevmek, desteklemek ve yanında olmak, demek. Şimdi bu satırları yazarken ve düşüncelerimi yeniden organize ederken normal şartlar altında en iyi görünen stratejinin her zaman en iyi strateji olmadığını görüyorum. Umarım aklımda tutabilirim.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Bu günlükten bana en çok kalan saptama "En iyi görünen strateji her zaman en iyi strateji değildir" bilgisiyle yüzleşmek oldu. Deniz'e bir şeyler öğretmeye çalışırken daha çok aklımda tutmalıyım.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Günlükleri yazmak bana iyi geliyor. Kendimi çok daha sakin, odaklı hissediyorum. Devam ettiğim için memnunum. Bana öyle geliyor ki 52 haftalık ipuçları bittiğinde muhtemelen başka ipuçlarının peşine düşeceğim ve devam edeceğim.
Eski günlüklere aşağıdaki bağlantılardan ulaşabilirsiniz.
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 4
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 5
İpuçlarının çevirisi bana ait.
Zarar vermemek farkında olmayı gerektirir. Farkında olmak, kısmen yavaşlamaktır, ne dediğimize, ne yaptığımıza dikkat edecek kadar yavaşlamak. Pema Chodron
Şefkatli ebeveyn ipuçları:
Duygular karşılanan ve karşılanmayan ihtiyaçların mesajcısıdır.
Gelecek sefer üzgün ya da kızgın olduğunuzda kendinize zaman verin ve içinizde yükselen duyguları tanıyın. Onları adlandırın ve arkasındaki ihtiyacı dikkatlice dinleyin.
Haftanın mindful alıştırması:
İhtiyacı bulduğunuzda onunla ne yapacağınız konusunda acele etmeyin. Sabırlı olun. Efor harcamaksızın zihninize bir strateji gelecektir.
Ben ne düşünüyorum?
Duygular karşılanan/karşılanmayan ihtiyaçların mesajcısıdır. Ne kadar basit ve yalın bir ifade.
Oysa çoğu zaman bunu gözden kaçırıyor, olaylar silsilesine kapılıyor ve kendimizi düşüncelerimizin tetiklediği tepkileri vermiş durumda buluyoruz.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Yıllarca sel suyuna kapılıp sürüklendim. "Şu an çok kızgınım, hayal kırıklığına uğradım, meraklıyım, heyecanlıyım aa burada neler oluyor" diyemedim. Aklıma bile gelmedi. Fark edemedim, yavaşlayamadım, duramadım. Kendi duygularıma, ihtiyaçlarıma hâkim olamadım. Hayatıma odaklanamadım. Merkezimde kalamadım. Şimdi bunları yapmaya başlamak, bana kendimi çok daha güçlü, dengeli ve güvende hissettiriyor. Tüm bunlar kendi keşfim değil. Ardında insanlığın yüzlerce, binlerce yıllık deneyimi, bilgeliği yatıyor. Bu bilgeliğe hangi yoldan gitmek istiyorsanız oradan yürüyün. Şiddetsiz iletişim, Bektaşilik, Tasavvuf, Kabala, Taoizm, Budizm... Yolun ismi, cismi önemli değil, önemli olan bizi nereye, nasıl bir bene taşıdığı ve çevreyle ilişkilerimizi nasıl inşa edeceğimiz bilgisi... İşte bu yüzden Deniz'e öğretmek istiyorum duyguları, ihtiyaçları, onları düşüncelerden ayrıştırmayı, tevekkülü...
Deniz'in geri bildirimi ne?
Deniz alıngan bir çocuk. Buluttan nem kapabiliyor. Kendisini gereksiz yere üzebiliyor. Ne zaman düşüncelerinin onu yönettiğini, üzdüğünü görsem, üzüntüsüne değil elbette ama duruma müdahale etmeye çalışıyorum. Onun durduğu yer dışından bakmanın nasıl bir şey olduğunu göstermeye çalışıyorum. Bu çaba onu hiç de memnun etmiyor. Bana kızıyor ya da tüm sözlerimin altından bambaşka sonuçlar (ona kızdığım, onu haksız bulduğum) çıkarıyor. Yine geldik bir önceki günlükte yer alan haksızlık ve adalet meselesi. Belki de kriz anlarında ona nasihat eden, akıl öğreten bir anne yerine ona destek olan, yanında olduğunu hissettiren bir anne istiyor. Oysa bu eylem benim için tam da böyle bir şey. Alet çantasına ömür boyunca eşlik edecek bilgiler yerleştirmeye çalışmak, onu sevmek, desteklemek ve yanında olmak, demek. Şimdi bu satırları yazarken ve düşüncelerimi yeniden organize ederken normal şartlar altında en iyi görünen stratejinin her zaman en iyi strateji olmadığını görüyorum. Umarım aklımda tutabilirim.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Bu günlükten bana en çok kalan saptama "En iyi görünen strateji her zaman en iyi strateji değildir" bilgisiyle yüzleşmek oldu. Deniz'e bir şeyler öğretmeye çalışırken daha çok aklımda tutmalıyım.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Günlükleri yazmak bana iyi geliyor. Kendimi çok daha sakin, odaklı hissediyorum. Devam ettiğim için memnunum. Bana öyle geliyor ki 52 haftalık ipuçları bittiğinde muhtemelen başka ipuçlarının peşine düşeceğim ve devam edeceğim.
Eski günlüklere aşağıdaki bağlantılardan ulaşabilirsiniz.
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 4
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 5
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder