Elimin altında Deniz'in sırtı var. Beş dakika önce kıpır kıpır olan bedeni uyumak istiyor. Zihni ise "Hayır," diyor biliyorum. Kaçıracağım zannediyor. "Uyumak sıkıcı," diye düşünüyor. En yumuşak sesimle fısıldar gibi konuşuyorum: "Yarın yeni bir gün. Ona hazırlanmak için bedeninin ve zihninin dinlenmeye ihtiyacı var."
Nefes alıyor, nefes veriyor, hareketleri düzensizleşiyor. Az sonra uykuya geçiyor. Dudağında belli belirsiz bir mırıltı. "Bugün olan en güzel şey ne?"
Yıllar sonra onu uyuttuğum bu geceleri nasıl hatırlayacak? Bir örnek pijamalarımız, birbirimize okuduğumuz kitaplar ve ardından gelen soru. "Bugün olan en güzel şey/ler ne?" Tam bir sohbet açıcı. Aynı zamanda günü bitirmenin en güzel yollarından biri.
Şimdiden öğrensin. Her gün boş bir tuval. Onu neyle doldurmak istiyorsa öyle dolduracak. Yine de her zaman kontrol onda olmayacak. Yanlışlıkla ya da bütünüyle onun kontrolü dışında gelişen bir sebeple kara bir mürekkep damlası düştü diyelim tuvale. Ne yapacak? Yanını bambaşka renklerle, desenlerle mi dolduracak yoksa dağıtıp karanlığı tüm peyzajı mı dolduracak?
Fısıldıyorum karanlığa doğru cevabımı. Nefesiyle çeksin içine diye. Kök salsın, dallansın içinde diye.
"Şükür bugün de yaşadık."
Görsel Katie m Berggren art&design'dan alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder