Kendine ait bir hamak. Şimdiden özlediğim...
Bir de soru: Arasına gerebileceğin iki dikili ağaç yoksa, kendine ait hamak ne işine yarayabilir ki?
Gözün ilk gördüğü... Rahatsız uykuları, sırt ağrılarını unutturuyor. Her defasında kendimi Heidi gibi hissetmemi sağlıyor.
Evimin lavabosunun içinde görsem çığlığı basacağım kesin. En çok doğanın içindeyken her şeyin efendisi olma kibrinden sıyrılıyor, yaşam hakkına çok daha fazla saygı duyuyoruz galiba. Korkmadan, içine hapsolduğum beton sınırların dışına atmaya uğraşmadan bu minik kertenkeleyi fotoğraflıyor ve ilerliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder