Bir öykümle ilk kez kitap seçkisine girdiğimde Deniz 3,5 yaşındaydı ve itirazı yapıştırmıştı.
"Hayır, hepsini sen yaz anne!"
İlk kez kitabım çıktığında Deniz 4,5 yaşındaydı. Yayınevinden gelen kolinin içinden bir kitap almış, evirmiş, çevirmiş. İlk satırları okuttuktan sonra "Keşke içine resim de koysaydınız, kimin konuştuğu belli olur," demişti. Kitap imzalamamı, D&R'larda kitabımı görmeyi havalı bulsa da bu yeterli değildi. Tanıdığı bütün ünlü yazarlar çocuk kitabı yazıyordu ve hedefi belirlemişti.
"Çocuklar için yaz anne!"
Bu uğurda epey emek de verdi. Beğendiği kitapları önüme dizdi. Hikâye fikirleri bulmaya çalıştı. İlk okurum oldu, eleştirdi. İkinci öykü kitabım çıktığında sinirlendi ve "Beni çocuklar için yazmak konusunda istekli olmamakla suçladı. Sık sık akıl verdi.
"Öykü yazma anne. Roman yaz!"
Dedi de dedi. Ben yine bildiğimi yaptım ve öykü yazdım. Aynı kahramanın hayatından beş farklı olayı öyküleştirdim. Birbirinden bağımsız ancak birbiriyle el ele yürüyen öykülerin finalde okurda bir doyum yaratmasına özen gösterdim. İlk kez çocuklar için yazdım. İlk kez aynı kahramanları daha geniş zamanlar içerisinde, daha çok eylem içerisinde yazdım. Benim için öğretici bir süreçti. Alışkın olduğum tarzda kısa bir ânın içinde geçen, olayın geri planda kaldığı öykülerden farklı bir yazma süreci yaşadım. Bunun bir sonraki öykü dosyama olumlu etkileri olacağına inanıyorum. Velhasıl yayın aşaması bitti. Hikâyelerim bir kitap bütünlüğünde bu kapağın altında.
Yayına hazırlanma aşamasında yol göstericiliğiyle İlknur Özdemir'e, hayallerimin ötesinde nefis çizgilerle hikâyelere can veren Sadiye Maden'e ve Sia Kitap ailesine, öykülerin ilk okuru olan arkadaşlarıma, sabrı, heyecanı ve hevesi için de Deniz'e minnettarım. Onlar olmasa bu kitap eksik kalırdı. Umarım okurun kalbinde de yerini bulur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder