Flixbustayım sevgili okur. İlk kez Avrupa içinde bir ülkeden bir ülkeye otobüsle geçeceğim. Kızım için de yeni bir deneyim. Çift katlı otobüsü görünce gözleri parladı. Ebeveyn olmanın en güzel yanı onların ilkelerine, heyecanlarına, heveslerine tanıklık etmek galiba.
Praha Florenc arkamızda şimdi. Daha 15 dakika önce Starbucks'ta oturmuş kahve içiyorduk. Kızım teyzesine söz verdiği kartpostalı yazıyordu. Şimdi yan koltukta, kulaklıklarını takmış, telefonuyla meşgul, tıpkı benim gibi.
Prag gezisi bitti işte.
Dün Prag Kalesi'ni gezdik. Golden Lane no 22 önünde fotoğraf da çektirdim. Birtakım edebi klişeler işte, bilirsin. Prag'a gelirken yanıma aldığım Bir Köy Hekimi'nin bu evde yazıldığını bilmiyordum. Boşuna taşımadım tabi. Okudum, bitirdim. Kimi öyküleri sevdim, kimilerini anlamadım. Bir Köy Hekimi öyküsü ne kadar evrensel, ne kadar zamansız... Etkilendim. Yıllar evvel Çanakkale'de Tıp Haftasında hakkında bir sunum dinlemiştim. Kısa filmi de var, bak. YouTube'tan izleyebilirsin.
Prag'ta beni en çok etkileyen şey mekanların devamlılığı oldu. Aradan 15 yıl geçtiği halde adımlarım beni aşina sokaklara çıkardı. Bellek ne ilginç şey. Gördüğü her şeyi kaydediyor ve sen ihtiyaç duyana kadar geriye atıyor. Sonra itinayla öne taşıyıp çıkarıyor. Yazma eyleminde olduğu gibi.
Tatilde olmanın en güzel yanı, kanıksadığın dünyadan çıkıp etrafa meraklı gözlerle bakmanı sağlaması. Tatlı, ilginç, komik ayrıntılar yakalamanı sağlaması. 2,5 günümüz geçti Prag'ta. Yedik, içtik, gezdik
. Gerisi iyilik, güzellik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder