Rüyamda seni gördüm. Kıştı. İnceden kar atıştırıyordu. Bir meydandaydım. Çanakkale'ydi bence. Sanki bir çelenk koyma töreni varmış da, ben geç kalmışım gibi. Gitmek istediğimden değil ama zorunlu hissettiğimden oradaymışım gibi. Meslekle ilgiliymiş gibi. Sanki birileri otobüs dolusu insan yollamış uzaktan. Buralı kimse yokmuş gibi. Bir sürü yabancı yüz. Hepsi de benden büyük. Kalabalığın içinde dolanıyor, tanıdık bir yüz arıyordum. Fi tarihinden kalma bir arkadaşı gördüm sonra. Neden burada olduğunu anlamasam da, etrafımdaki yabancı kalabalığa anlam veremesem de, hafiften kafam karışsa da nihayet tanıdık birine rastlamanın rahatlığı geldi üzerime. Gülümsedim. Ona doğru yürüdüm. Tam konuşmaya başlayacakken seni gördüm. Yalnızdın. Beni fark etmedin. Yanımdan geçip gidecekken koluna dokundum ve durdurdum seni. Öylece baktın yüzüme. Hiçbir şey yapmadın. Uzandım. Yanağından öptüm. Çok soğuktun. Üşüdüm. Gözlerimi açtım. Odanın içi serindi. Pencere açık kalmış. Kalktım kapattım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder