Okuduğu kitabı yerine bırakır kadın. Yarım bıraktığı ağaç süsleme işine geri döner ve düşünür. Düşünceleri sim sim dökülür süslemelerin üzerine. Elindeki küre daha da ışıldarken düşünceleri bile netleşir, anlaşılır olur. (Yeni yıl ruhu)
"Şu Sisifos" diye düşünür kadın "Zeus'un gazabına uğrayan nice faniden biri." Mitosun geri kalanını hatırlar:
Günün birinde Irmak tanrısı Asopos'un kızı kaybolur. Asopos ne kadar ararsa arasın kızını bulamaz. Sisifos neler olduğunu biliyordur. Krallığına bir ırmak karşılığında kızı Zeus'un kaçırdığını söyler. Zeus çok sinirlenir. Ölüm tanrısı Thanatos'u yollar ama Sisifos ölümü alt eder, zincire vurur. Zeus bu kez savaş tanrısı Ares'i yollar. Ares hem Thanatos'u kurtarır hem de Sisifos'u yeraltına Hades'e götürür. Sisifos Hades'i atlatıp yeraltından kaçar ve tanrılardan saklanarak yaşamanın bir yolunu bulur. Ta ki yaşlanana kadar. İşte o zaman Zeus cezayı keser. Sisifos'u dimdik bir dağın eteğine bırakır, önüne de bir kaya koyar. Kayayı iterek dağın zirvesine çıkarmasını buyurur. Sisifos kayayı zirveye iter, kaya ağırlığıyla aşağıya iner. Sisifos sonsuza kadar o kayayı zirveye asla çıkaramayacağını bile bile itmeye devam eder.
"Amma da hikâye," der kendi kendine.
Bu hikâyenin Camus'yü etkilediğini bilir. Ona göre Sisifos bir kahramandır. Her defasında kayanın aşağı düşmesini izler. Başına gelecekleri çok iyi bildiği halde aşağı iner ve tekrar itmeye koyulur. Camus'ye göre Sisifos mutludur. Onun eylemi boyun eğme değil, bir başkaldırıdır. Tanrıların oyuncağı olmayı kabul etmez. Ona dayatılan yazgıyı değiştiremez belki ama bu eylemi bir ceza gibi yaşamak yerine mücadeleye çevirir ve farkına vararak kendini bu alın yazısından özgürleştirir. Camus, "Gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorunu vardır o da intihar," der ama "İnsan, anlamsızlığına ve tüm baskılarına karşın yaşamı yenmek zorundadır," diyerek tarafını umuttan ve mücadeleden yana koymayı da ihmal etmez. Hepimiz kendi hayatlarımızın (hikâyelerimizin) kahramanıysak Tanrılar alnımıza ne yazarsa yazsın, bu yaşamı değerli ve biricik kılmak bizim elimizde. Aksi takdirde eylem olarak intiharı seçmediğimiz halde bu hayatın kaybedeni olur, alimallah yürüyen bir cesede döneriz.
Yeni yıla sayılı saatler kala yeni yıldan muradını arar kadın.
"Ağırlığı altında ezilmeden, kayaya ya da onu önümüze dikene sövmeden, söylenmeden, mücadeleye, umut etmeye devam ettiğimiz, dikkatimizi sonuca değil, sürecin kendisine verdiğimiz, güzel anılar biriktirdiğimiz bir yıl olsun. Dostlukla, sevgiyle, dayanışmayla dolu bir yeni yıl olsun," der ve denize doğru yürür.
"Amma da hikâye," der kendi kendine.
Bu hikâyenin Camus'yü etkilediğini bilir. Ona göre Sisifos bir kahramandır. Her defasında kayanın aşağı düşmesini izler. Başına gelecekleri çok iyi bildiği halde aşağı iner ve tekrar itmeye koyulur. Camus'ye göre Sisifos mutludur. Onun eylemi boyun eğme değil, bir başkaldırıdır. Tanrıların oyuncağı olmayı kabul etmez. Ona dayatılan yazgıyı değiştiremez belki ama bu eylemi bir ceza gibi yaşamak yerine mücadeleye çevirir ve farkına vararak kendini bu alın yazısından özgürleştirir. Camus, "Gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorunu vardır o da intihar," der ama "İnsan, anlamsızlığına ve tüm baskılarına karşın yaşamı yenmek zorundadır," diyerek tarafını umuttan ve mücadeleden yana koymayı da ihmal etmez. Hepimiz kendi hayatlarımızın (hikâyelerimizin) kahramanıysak Tanrılar alnımıza ne yazarsa yazsın, bu yaşamı değerli ve biricik kılmak bizim elimizde. Aksi takdirde eylem olarak intiharı seçmediğimiz halde bu hayatın kaybedeni olur, alimallah yürüyen bir cesede döneriz.
"Ağırlığı altında ezilmeden, kayaya ya da onu önümüze dikene sövmeden, söylenmeden, mücadeleye, umut etmeye devam ettiğimiz, dikkatimizi sonuca değil, sürecin kendisine verdiğimiz, güzel anılar biriktirdiğimiz bir yıl olsun. Dostlukla, sevgiyle, dayanışmayla dolu bir yeni yıl olsun," der ve denize doğru yürür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder