Çocukla Barış, Bodrum BBOM Öğretmen Okulunda tanışan Özenç, Özge ve Gülesra öğretmenlerin orada öğrendikleri, araştırdıkları, derinleşmek istedikleri konuları ve sınıfa taşıdıklarını paylaştıkları dijital bir platform.
Farklı yerlerde, farklı koşullarda çalışan üç öğretmen Sura Hart'ın rehberliğinde çıktıkları yolculuğu "Şefkatli Öğretmenin Günlüğü" köşesinde hafta hafta paylaşıyor. Gündemin ağırlığından kaçmak, umudunu arttırmak, çocuklarla ilişkilerinde fark yaratmak isteyen ebeveynler ve öğretmenler için küçük tavsiyelerle dolu günlükleri, kendi pratiğimize dökebilmek, sürecimizi gözlemlemek için bu şablonu kendi ev hâlimize uygulamak istedim. Adını da Özenç, Özge ve Gülesra öğretmenlerden ilhamla "Şefkatli Anne Günlüğü" koydum.
Sura Hart ne diyor?
İletişimimizin her noktasında, öğrencilerimizi nasıl gördüğümüzün ve onların neleri başarabileceklerine inandığımızın bilgisini aktarıyoruz.
Öğrencilerinize hangi mesajları aktarıyorsunuz?
Öğrencileriniz bu cümleyi nasıl tamamlar: "Öğretmenim ....... sever."
Ben ne düşünüyorum?
"Nereden biliyorsun? Belki ...", "Bir dakika, düşünüyorum", "Daha sözümü bitirmedim", "Sabır nedir, bilmez misin?"
Bu cümleler Deniz'e ait. Varsayımda bulunduğum, tahmin ettiğim, ona düşünmesi için yeterince zaman tanımadığım, sabırsız davrandığım durumlarda işittiğim bu cümlelerle Deniz de bana bazı mesajlar aktarıyor(du): "Tahminde bulunma", "Düşüncelerimi ve duygularımı sana doğru aktarabilmek için zamana ihtiyacım var", "Bazen yavaş düşünebilir, yavaş konuşabilir ve yavaş hareket edebilirim, beni sabırla bekleyebilir misin?"
Bunları fark etmek "Annem ... sever" cümle kalıbının arasındaki boşlukları doldurmaktan daha kıymetli, benim için.
Denizle nasıl paylaşıyorum?
Günlüklere başlarken amacımı ve niyetimi sınıf ortamı için tasarlanan bu vizyonu haneye taşımak, haftalık aile toplantıları vasıtasıyla birbirini dinleme kültürü oluşturmak, olumsuz duyguların ardında yatan istek ve ihtiyaçlara kulak vermek, sakinleştirici otorite rolünü başarıyla yürütmek olarak ortaya koymuştum. Bunu başarmak iyi bir gözlemci olmaktan, bakmak ve görmek, duymak ve dinlemek arasındaki farkları bilmekten geçiyor. Bu sayede derinlerde yatan kaygıları anlamak, onları yatıştırmak mümkün oluyor.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Deniz'in gözünde annesinin sevdikleri:
Annem benimle oynamayı sever.
Annem tatile gitmeyi sever.
Annem salyangozları sever.
Annem kirli çoraplarımı onun yüzüne atmamı sever.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
"Peki ama bu kimin hatası? Birinin hatası olması gerek."
Deniz arkadaşıyla buluşmasına engel olan şeyi anlamaya çalışıyor. Çünkü oyun oynamak, eğlenmek istiyor. Deniz yalnız değil. Hepimiz acıdan, mutsuzluktan kaçınıyor, sevgi, huzur, barış dolu, eğlenceli ortamlar istiyoruz. Ne var ki bu varılacak ve sonsuza kadar korunacak bir nokta değil. Daimi mutluluk, güvence, refah yok. Değişime ve belirsizliğe karşı durduğumuzda, direndiğimizde kaçındığımız acıyı ve mutsuzluğu bir paratoner gibi üzerimize çekiyoruz. Bu hem kendimiz hem de çocuklarımız için üzerinde durulması, çalışılması gereken bir nokta. Buraya eğilmek istiyorum.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Sorun yaşadığı, yardım istediği anlarda Deniz duyulmak, görülmek, ciddiye alınmak, işbirliği, duygusal güvence, yakınlık, destek bekliyor. Elbette bu şekilde dile getirmiyor. Karşısındaki yetişkin ona akıl verdiğinde, teselli etmeye çalıştığında, durumunu hafife alıp güldüğünde ya da espri yapmaya, dikkatini başka yere çekmeye çalıştığında verdiği tepkiler bana bunu söylüyor.
Bunu fark edebilmek, bir sorun yaşadığında güldürmek, dikkat dağıtmak vb yollara başvurmamak, onu ciddiye almak, güvenini kazanmak için çabalamak ikimizin arasındaki bağı daha dürüst, sahici ve şefkatli kılıyor.
Eski Günlüklere aşağıdan ulaşabilirsiniz
Şefkatli Anne Günlüğü 1
Şefkatli Anne Günlüğü 2
Şefkatli Anne Günlüğü 3
Şefkatli Anne Günlüğü 4
Şefkatli Anne Günlüğü 5
Şefkatli Anne Günlüğü 6
Şefkatli Anne Günlüğü 7
Şefkatli Anne Günlüğü 8
Şefkatli Anne Günlüğü 9
Şefkatli Anne Günlüğü 10
Şefkatli Anne Günlüğü 11
Şefkatli Anne Günlüğü 12
Şefkatli Anne Günlüğü 13
Sura Hart ne diyor?
İletişimimizin her noktasında, öğrencilerimizi nasıl gördüğümüzün ve onların neleri başarabileceklerine inandığımızın bilgisini aktarıyoruz.
Öğrencilerinize hangi mesajları aktarıyorsunuz?
Öğrencileriniz bu cümleyi nasıl tamamlar: "Öğretmenim ....... sever."
Ben ne düşünüyorum?
"Nereden biliyorsun? Belki ...", "Bir dakika, düşünüyorum", "Daha sözümü bitirmedim", "Sabır nedir, bilmez misin?"
Bu cümleler Deniz'e ait. Varsayımda bulunduğum, tahmin ettiğim, ona düşünmesi için yeterince zaman tanımadığım, sabırsız davrandığım durumlarda işittiğim bu cümlelerle Deniz de bana bazı mesajlar aktarıyor(du): "Tahminde bulunma", "Düşüncelerimi ve duygularımı sana doğru aktarabilmek için zamana ihtiyacım var", "Bazen yavaş düşünebilir, yavaş konuşabilir ve yavaş hareket edebilirim, beni sabırla bekleyebilir misin?"
Bunları fark etmek "Annem ... sever" cümle kalıbının arasındaki boşlukları doldurmaktan daha kıymetli, benim için.
Denizle nasıl paylaşıyorum?
Günlüklere başlarken amacımı ve niyetimi sınıf ortamı için tasarlanan bu vizyonu haneye taşımak, haftalık aile toplantıları vasıtasıyla birbirini dinleme kültürü oluşturmak, olumsuz duyguların ardında yatan istek ve ihtiyaçlara kulak vermek, sakinleştirici otorite rolünü başarıyla yürütmek olarak ortaya koymuştum. Bunu başarmak iyi bir gözlemci olmaktan, bakmak ve görmek, duymak ve dinlemek arasındaki farkları bilmekten geçiyor. Bu sayede derinlerde yatan kaygıları anlamak, onları yatıştırmak mümkün oluyor.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Deniz'in gözünde annesinin sevdikleri:
Annem benimle oynamayı sever.
Annem tatile gitmeyi sever.
Annem salyangozları sever.
Annem kirli çoraplarımı onun yüzüne atmamı sever.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
"Peki ama bu kimin hatası? Birinin hatası olması gerek."
Deniz arkadaşıyla buluşmasına engel olan şeyi anlamaya çalışıyor. Çünkü oyun oynamak, eğlenmek istiyor. Deniz yalnız değil. Hepimiz acıdan, mutsuzluktan kaçınıyor, sevgi, huzur, barış dolu, eğlenceli ortamlar istiyoruz. Ne var ki bu varılacak ve sonsuza kadar korunacak bir nokta değil. Daimi mutluluk, güvence, refah yok. Değişime ve belirsizliğe karşı durduğumuzda, direndiğimizde kaçındığımız acıyı ve mutsuzluğu bir paratoner gibi üzerimize çekiyoruz. Bu hem kendimiz hem de çocuklarımız için üzerinde durulması, çalışılması gereken bir nokta. Buraya eğilmek istiyorum.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Sorun yaşadığı, yardım istediği anlarda Deniz duyulmak, görülmek, ciddiye alınmak, işbirliği, duygusal güvence, yakınlık, destek bekliyor. Elbette bu şekilde dile getirmiyor. Karşısındaki yetişkin ona akıl verdiğinde, teselli etmeye çalıştığında, durumunu hafife alıp güldüğünde ya da espri yapmaya, dikkatini başka yere çekmeye çalıştığında verdiği tepkiler bana bunu söylüyor.
Bunu fark edebilmek, bir sorun yaşadığında güldürmek, dikkat dağıtmak vb yollara başvurmamak, onu ciddiye almak, güvenini kazanmak için çabalamak ikimizin arasındaki bağı daha dürüst, sahici ve şefkatli kılıyor.
Eski Günlüklere aşağıdan ulaşabilirsiniz
Şefkatli Anne Günlüğü 1
Şefkatli Anne Günlüğü 2
Şefkatli Anne Günlüğü 3
Şefkatli Anne Günlüğü 4
Şefkatli Anne Günlüğü 5
Şefkatli Anne Günlüğü 6
Şefkatli Anne Günlüğü 7
Şefkatli Anne Günlüğü 8
Şefkatli Anne Günlüğü 9
Şefkatli Anne Günlüğü 10
Şefkatli Anne Günlüğü 11
Şefkatli Anne Günlüğü 12
Şefkatli Anne Günlüğü 13
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder