Günün izi: 9

9 Eylül 

Bugün İzmir'in kurtuluşu. Çok eskiden tanıdığım bir arkadaşımın da doğum günü. 9 Eylül'den mütevellit unutmam mümkün değil. Arayıp soruyor musun dersen, hayır, epeydir aramıyorum. Öyle kırgınlık, tatsızlık olduğundan değil. Hayat gailesi işte, hepimizi bir taraflara savurdu. Yıl boyu aramayıp mesajlaşmayıp yalnızca doğum günü mesajı gönder, hayırlı bayramlar dile tipi değilim, ben. Ne fark eder, hatırlanmak, önemsenmek her ne vesileyle, ne sıklıkta olursa olsun güzel diyebilirsin. Belki de haklısın ama isim vermesi zor bir ince çizgi o galiba. Sosyal medyada ya da bir whatsapp grubunda hatırlatıldığı için kutlama ya da baş sağlığı dileme kervanına katılmak. Nereden baksan yüzeysel...

Günün önemine atfen izlene

                                                                         *

10 Eylül 

Bir haftadır arabam serviste. Annemi yurt dışına çıkarma yolculuğu esnasında gümrük sırasının dur kalkında yandaki bariyeri fark etmeyip sürttüm. Ufak bir şey ama işin içine kasko girince süreç uzuyor. Haliyle iki ayağım olduğunu, kalkıp yürümemin yeterli olduğunu hatırladım. Günlük adımlarım, kardiyo puanlarım yükseldi. Bunun yanında pilates-yoga karışımı bir derse de başladık. Hocamız hem pilates hem yoga eğitmeni. Pilatesle başlayıp yogayla bitiriyoruz. Türler arasılık diyelim, geçelim. Sürekli oturmaktan katılaşmış bedenime iyi geldi harekete geçmek, özellikle de kalça açıcı hareketler. 

11 Eylül 

Okullar açıldı. Yaz döneminde de erken kalkıyordum. Deniz o saatlerde uyuduğu için evde yalnız sayılırdım ama okulların açılması yine de bir şeylerin farklı olacağını, düzene gireceğini hissettiriyor. Döngüleri o yüzden seviyoruz galiba. Bir şeyleri kurallara bağlı olmasından sıkılınca yaz mevsimi imdadına yetişiyor. Geç saatlere kadar oturmalar, daha çok dışarıda olmalar keyif veriyor ama evdeki düzen sapıyor. İşler birikiyor. Okullar açılana kadar fazlalıkları tasnif etmek, vermek gibi planlarımdan bahsetmiştim daha önce. Kimini yapabildim, kimini yapamadım. Ama pazar gününü ev değişikliği ile geçirdim. Tek başıma bazı mobilyaların yerini değiştirdim. Antre, mutfak, yatak odam, balkon bu değişimden nasiplendi. Sonuç bence çok daha iyi. Antredeki dolap yeniden yatak odasına gidince zaten geniş olan antre hepten havadar oldu. Sani'ye de oyun çıktı. Komodinin üstünden mevcut gardroba zıplayamıyordu ama araya bir mobilya daha girince zıp zıp gezer oldu. 

Bu günlerin en güzel deneyimi ise üç haftalık uygulamalı seramik atölyesine başlamak. Oda etkinliği aslında. Üst üste üç cumartesi ikişer saat. Ayın 16'sında bitiyor. İlk ders çamuru açtık, bir köpük tabak yardımıyla kendi tabaklarımızı yaptık. İkinci hafta kurumuş ama fırınlanmamış tabaklara astar boya sürüp içlerini kazıdık. Onlar fırına girecek. İşlem görmemiş tabakların içini de boyayacağız. Seramik işine bayıldım. Daha derinlemesine öğrenmek isterim. Kazıma tekniği hem kolay hem zevkli. Önümde tabak, elimde spatül kazıdım, üfledim, kazıdım, üfledim. Zihnim bir kez olsun yaptığım iş dışında bir şeye yönelmedi, sıçramadı. Meditasyonla anda kalmayı öğrenmek zor iş.  Sevdiğin, ilgi duyduğun bir şeyi yaparak anda kalmayı deneyimlemek ise çabasızca oluveriyor. 

Tabak dekoru için seçenekler araştırdım. Sence hangisi güzel? 

Bu da seramik yaparken hallerimiz. Sence de mutlu ve odaklamış görünmüyor muyuz?