7 Temmuz 2018 Cumartesi

ŞEFKATLİ ANNE GÜNLÜĞÜ 21



Çocukla Barış, Bodrum BBOM Öğretmen Okulunda tanışan Özenç, Özge ve Gülesra öğretmenlerin orada öğrendikleri, araştırdıkları, derinleşmek istedikleri konuları ve sınıfa taşıdıklarını paylaştıkları dijital bir platform.
Farklı yerlerde, farklı koşullarda çalışan üç öğretmen Sura Hart'ın rehberliğinde çıktıkları yolculuğu "Şefkatli Öğretmenin Günlüğü" köşesinde hafta hafta paylaşıyor. Gündemin ağırlığından kaçmak, umudunu arttırmak, çocuklarla ilişkilerinde fark yaratmak isteyen ebeveynler ve öğretmenler için küçük tavsiyelerle dolu günlükleri, kendi pratiğimize dökebilmek, sürecimizi gözlemlemek için bu şablonu kendi ev hâlimize uygulamak istedim. Adını da Özenç, Özge ve Gülesra öğretmenlerden ilhamla "Şefkatli Anne Günlüğü" koydum.

Sura Hart ne diyor?
İnsanları veya şeyleri korumak için güce ihtiyaç duyulan zamanlar vardır.
Örneğin bir öğrenci, diğer bir öğrenciye vurmak üzereyse öğretmen bir yaralanmaya engel olmak için çocuklardan birini tutabilir. Ancak bu durumda güç, cezalandırmak için değil korumak için kullanılmıştır.
Sınıfınızda yanlış bir şey yapmış birini cezalandırmak için mi, yoksa sizin ve grubun değer verdiği şeyleri korumak için mi güç kullanıyorsunuz?

Ben ne düşünüyorum?
Deniz okula 3 yaşında yarım gün giderek başladı. Şimdi ilkokulda. Bu, üçüncü okulu. Farklı atölyelere gitti, gidiyor. Gittiği her okulda, atölyede şiddete meyleden, kötü söz söyleyen, orada bulunmaktan hoşnut olmadığı için diğer çocukların ilgisini, dikkatini dağıtan çocuklar oldu, oluyor. Deniz bu durumların hepsinden şikayetçi. Sevdiği için gitmeye devam etmek istiyor bununla beraber öğretmenlerden daha aktif, kalıcı bir çözüm de bekliyor. Bu çözüm neredeyse hiçbir zaman gelmiyor.

Denizle nasıl paylaşıyorum?
Sura Hart alıntısının çağrıştırdığı bir anı.
Deniz 2,5 yaşlarında. Parkta kaydıraktan kaymak için merdivenleri tırmanmaya çalışıyor. 7-8 yaşlarında bir oğlan çocuğu her defasında yolunu kesiyor, kolunu tutuyor, ona engel oluyor. Bir süre izledikten sonra duruma müdahale etmek için Çağlar yerinden kalkıyor. Çocuğun önünde ayakta duruyor ve Deniz'i engellemesini engelliyor. Şiddeti engellemek için ilk olarak araya girmeyi, bir bariyer oluşturmayı tercih ediyorum, ben de. Yapan tanıdığım bir çocuk ise konuşmayı deniyor, tanımadığım bir çocuk ise sessiz kalarak yalnızca şiddeti engelliyor ve Deniz'i oradan uzaklaştırıyorum.
Şiddet konusunda onunla sık sık konuşuyor, kimseye vurmamasını, kötü söz söylememesini öğütlüyor, buna maruz kalırsa "Bu yaptığından hoşlanmıyorum," diyerek durdurmasını, durdurma konusunda yetersiz kalıyorsa, sınıf öğretmeni ya da nöbetçi öğretmenden yardım istemesini söylüyorum.

Deniz'in geri bildirimi ne?
Şu an gittiği okul, oldukça büyük. Toplam 24 şube ve 800'e varan öğrencisi var. Ortak bahçede güvenlik konusu beni gerçekten kaygılandıran bir mevzuydu. Akran zorbalığına maruz kalmasından korkuyordum. Deniz bir şekilde bu tür çocuklardan uzak durmayı beceriyor. Doğrudan fiziksel şiddete uğramadı. Kötü söze ya da rahatsız edici davranışlara maruz kaldığında ise konuşarak anlaşmaya çalışıyor. Eğer karşı taraf benzer davranışları her zaman uyguluyor ise bıkkınlık hissediyor ve konuşmanın bir çare olmadığına inanıyor ve konuyu doğrudan öğretmene aktararak ondan yardım istiyor. Ama gördüğüm şu ki, bu çağrı genellikle yetersiz kalıyor ya da Deniz böyle algılıyor ve bize durumu böyle iletiyor.

Sonrası ile ilgili ne düşünüyorum?
Dört yıllık velilik deneyimim boyunca gördüğüm kadarıyla, şiddet, çocuğa ceza vererek ya da özür dilemesini isteyerek çözülmüyor. Çocuk özür diliyor ama yapacağını yapmaktan da geri durmuyor. Okul ve ebeveynler arasında sıkı bir işbirliği, uzman desteği şart. Okulların rehberlik servislerinin daha aktif olduğu, anne baba eğitimleri verdiği okul ortamlarının çoğalmasını hayal ediyorum.

Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Bir ebeveyn olarak bu konularda kendimi geliştirme çabamı takdir ediyorum.


Eski Günlüklere aşağıdan ulaşabilirsiniz


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder