Bilmek isteyen yola çıkar.
Şefkatli Anne Günlükleri'ni yazmak, ebeveynlik amaçlarımı, önceliklerimi belirlememe, düşüncelerimin ve eylemlerimin farkına varmamı sağlıyordu. Sura Hart alıntıları bitince, sanki ters yönde yürümeye başlamışım gibi bir düşünce gelip çöreklendi içime. Yeniden konu üzerine düşünmek, yazı yoluyla düşüncelerimi tasnif etmek, eylemlerimin farkına varmak istedim. İşbu sebeple www.nonviolentcommunication.com sitesinde ücretsiz yayımlanan haftalık ipuçlarının rehberliğinde yeni bir günlüğe başlıyorum.
İpuçlarının çevirisi bana ait.
Şefkatli Ebeveyn İpuçları:
Çocuğunuzdan istekleriniz konusunda spesifik olmanız önemlidir.
"Oturma odasında bıraktığın oyuncağı lütfen alır mısın?" belirgindir ve yapılabilir.
"Bu kadar tembel olma" demek çocuğunuza onun davranışını nasıl etiketlediğinizi gösterir. Sizin düzen ihtiyacınızı nasıl karşılayacağıyla ilgili bilgi vermez.
Haftanın mindful alıştırması:
Etiketlemek, suçlamak yerine kendinizi defalarca ifade edin, istekleriniz konusunda açık olun ve bunu karşılaması için ondan yardım/destek isteyin.
Ben ne düşünüyorum?
Birine etiket takmanın herhangi bir davranışta değişime yol açtığı görülmüş müdür? Yine de dilimize pelesenk eder dururuz. Bizi rahatsız eden bir şeyler vardır, neye ihtiyaç duyduğumuzu belki biz bile çok net bilmeyiz, eksikliğinden duyduğumuz rahatsızlığı taktığımız etiketlerle anlatmaya çalışırız, duvarlar öreceğini bile bile.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Deniz'in odasının sık sık ayıklanması gerekiyor. Küçülen kıyafetler, artık okunmayacak kitaplar, oyuncaklar, çizilmiş desenler, karalamalar, bitmiş ödevler... Yoksa içinde yaşayabileceği, seçim yapmasını kolaylaştıracak bir alanı kalmıyor. Dağınıklık ve fazlalık çığ gibi büyüyor. Üzerine günlük döküntüler eklenince hayli büyük yazı masasında bile yer kalmıyor. Deniz'in yaşam alanı üzerinde söz hakkı olması lazım. Bununla beraber belli bir düzen kurmayı da öğrenmesi gerekiyor. Beklentilerimi kısa ve net tutmaya çalışıyorum.
Çıkardığın kirlileri sepete at.
Tekrar giyeceğin kıyafetleri yere atma. Koltuğuna ya da yatağının üzerine bırak. Ben katlarım.
Saklamak istediğin resimleri, notları dosyanın içine koy, diğerlerini geri dönüşüm kutusuna at.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Bu üç anlaşılır rica, ona "Çok dağınıksın," ya da "Odan Dingo'nun ahırı," gibi dememden çok daha anlaşılır geliyor. Ve her zaman olmasa da çoğu zaman yerine getiriyor. Bunun yanı sıra odasında daha çok mahremiyete ihtiyaç duyduğu yaşlar geldi. Kitap okumak, el yapımı kart oyunları hazırlamak ya da yazı yazmak için daha sık odasına çekiliyor. Kapısını örterken içeri girmeden önce kapıyı çalmamızı rica ediyor. Neticede düzen ya da temizlik dediğimiz şey bir varma ve orada stabil kalma hâli değil. Onun odasını kendi çalışma odamdan ayrı görmemem gerektiğinin farkındayım.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Kızım büyüyor. İhtiyaçlarının farkında, kendine ait düşünceleri, hayalleri, planları olan bir birey olduğunu daha çok duyuyorum. Deniz'in iç dünyası genişliyor. Buna bağlı olarak ona tanıdığımız alanın da genişlemesi gerekiyor.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Ebeveynlik hep bir iç çatışma hâli sanki. Zaman zaman tüm önceliğim o oluyor, ilgimi, zamanımı olduğu gibi ona akıtıyorum. Oysa benim de ihtiyaçlarım var. Bunlardan birine çokça eğildiğimi düşündüğümde kızımdan esirgediğim zaman ve ilgi içimi bir kurt gibi kemiriyor ve onun sosyal ve duygusal ihtiyaçlarını gideremiyormuşum gibi bir düşünce geliyor çörekleniyor yüreğimin orta yerine. Oysa büyüyor, kendi sosyal ve özbakım becerileri artıyor, kendi hayalleri ve hedefleri var, bunları gidermek için kendi yöntemlerini belirlemeye, uygulamaya çalışıyor. Bazen becerecek, bazen çuvallayacak, denemesi için bazen gölgemizi biraz çekmemiz gerekecek. Deniz davranışlarıyla, konuşmalarıyla büyüdüğünü ve yol almak istediğini gösteriyor. Ona duygu ve ihtiyaçlarını, düşüncelerini dile getirebileceği kelimeleri kazandırdığım için kendimi takdir ediyorum.
Eski günlüklere aşağıdaki bağlantılardan ulaşabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder