Bilmek isteyen yola çıkar.
Şefkatli Anne Günlükleri'ni yazmak, ebeveynlik amaçlarımı, önceliklerimi belirlememe, düşüncelerimin ve eylemlerimin farkına varmamı sağlıyordu. Sura Hart alıntıları bitince, sanki ters yönde yürümeye başlamışım gibi bir düşünce gelip çöreklendi içime. Yeniden konu üzerine düşünmek, yazı yoluyla düşüncelerimi tasnif etmek, eylemlerimin farkına varmak istedim. İşbu sebeple www.nonviolentcommunication.com sitesinde ücretsiz yayımlanan haftalık ipuçlarının rehberliğinde yeni bir günlüğe başlıyorum.
İpuçlarının çevirisi bana ait.
Şefkatli Ebeveyn İpuçları
Çocuklarınızın yaşamı ve kalbiyle aranızdaki bağlantı, onlu yaşlarda olmanın nasıl olduğunu hatırlamak, ortaya koymak konusundaki istekliliğinizdir.
Sizinle kutlamalarını veya acılarını paylaştıklarında onların yaşında ve gelişim aşamasındayken hayatın sizin için nasıl olduğunu hatırlayın.
Haftanın mindful alıştırması
Bu hafta çocuğunuz size ne öğretti?
Belki günün karmaşasına karışmadan önce bir dakika yavaşlamayı ya da stresli bir anda tepki vermeden önce duraksamayı. Eylemleriniz, seçimleriniz ve yanıtlarınız da onlara her gün bir şeyler öğretir.
Ben ne düşünüyorum?
Büyümek nereden baksan zor mesele... Büyümenin zorlu yollarında kızımın yüzünün düşmesine yol açan, onu manevi olarak aşağı çeken her duruma bir wingman gibi yaklaşıyor, bugüne değin edindiğim deneyimlerden süzdüğüm konsantre bilgiyle onu rahatlatmaya, durumun sandığı kadar çözümsüz, üzücü ya da korkutucu olmadığını izah etmeye çalışıyorum. Benim bilgeliğimden bir faydalanabilse, duruma verdiği tepkilerin aşırılığını görecek ve hemen rahatlayacak. Ama öyle olmuyor. Deniz itirazı yapıştırıyor. "Sen çocukken öyle olabilir anne ama artık öyle değil!" Bu cümlelerin taşıdığı kesinlik bana yavaşlamamı, akıl vermememi, sorunu kendisinin çözmesini gerektiğini söylüyor, yalnızca bir süreliğine.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Bir sorun baş gösterdiğinde elimde alet çantam, kafamda hemşire kepim daima yardıma koşuyorum, onu sarıp sarmalamak, rahatlatmak istiyorum.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Duygular ve düşünceler yakıcıyken bu yaklaşımım bazen onu kızdırıyor. "Sen çocukken öyle olabilir anne ama artık öyle değil," cümlesiyle ona empatik yaklaşmadığımı, çözüm önerisi değil duyulmak istediğini gösteriyor. Bununla beraber aradan saatler geçtiğinde, düşüncelerinin yol açtığı karmaşa hakkında konuşmak onu rahatlatıyor.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Bir pervane gibi çocuğun etrafında dönmek, yükselmek, alçalmak, onu sarmak sarmalamak, korumak ve çözüm üretmek... Tüm bunların sevgi ve kollama ihtiyacından kaynaklandığı, bildiğinin en iyisini yapma çabası taşıdığı aşikar. Yine de kantarın topuzunu fazla kaçırıp çocuğun çözüm bulma becerilerinin gelişmesini engellememek, daha sert çatışmaların doğmasına yol açmamak da mühim. "Aman dikkat!" diyor, kendime bir not olarak buraya iliştiriyorum.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Bu günlükler her defasında ebeveynlik niyetlerimi tazeliyor. Bana kesin bir reçete sunmasa da hangi patikada yürüyeceğimi duyuruyor. Amaçsızca, rastgele yürümek yerine farkında olmamı sağlıyor. Zaman zaman içimi yoklayan suçluluk, yetersizlik, ilgisizlik gibi kendime yönelik suçlayıcı ve negatif etiketlerle dolu annelik sicilime daha doğru bir perspektiften yaklaşmamı sağlıyor. Yeterince iyi anne olmak ve kendine yeten, eylemlerinin ve seçimlerinin arkasında durabilen bir çocuk yetiştirmek dışında muradımın olmadığını hatırlatıyor. Yazmaya devam ettiğim için kendimi takdir ediyorum.
Eski günlüklere buradan ulaşabilirsiniz
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 18
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 19
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 20
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 21
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 22
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri:23
Şefkatli Ebeveyn İpuçları
Çocuklarınızın yaşamı ve kalbiyle aranızdaki bağlantı, onlu yaşlarda olmanın nasıl olduğunu hatırlamak, ortaya koymak konusundaki istekliliğinizdir.
Sizinle kutlamalarını veya acılarını paylaştıklarında onların yaşında ve gelişim aşamasındayken hayatın sizin için nasıl olduğunu hatırlayın.
Haftanın mindful alıştırması
Bu hafta çocuğunuz size ne öğretti?
Belki günün karmaşasına karışmadan önce bir dakika yavaşlamayı ya da stresli bir anda tepki vermeden önce duraksamayı. Eylemleriniz, seçimleriniz ve yanıtlarınız da onlara her gün bir şeyler öğretir.
Ben ne düşünüyorum?
Büyümek nereden baksan zor mesele... Büyümenin zorlu yollarında kızımın yüzünün düşmesine yol açan, onu manevi olarak aşağı çeken her duruma bir wingman gibi yaklaşıyor, bugüne değin edindiğim deneyimlerden süzdüğüm konsantre bilgiyle onu rahatlatmaya, durumun sandığı kadar çözümsüz, üzücü ya da korkutucu olmadığını izah etmeye çalışıyorum. Benim bilgeliğimden bir faydalanabilse, duruma verdiği tepkilerin aşırılığını görecek ve hemen rahatlayacak. Ama öyle olmuyor. Deniz itirazı yapıştırıyor. "Sen çocukken öyle olabilir anne ama artık öyle değil!" Bu cümlelerin taşıdığı kesinlik bana yavaşlamamı, akıl vermememi, sorunu kendisinin çözmesini gerektiğini söylüyor, yalnızca bir süreliğine.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Bir sorun baş gösterdiğinde elimde alet çantam, kafamda hemşire kepim daima yardıma koşuyorum, onu sarıp sarmalamak, rahatlatmak istiyorum.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Duygular ve düşünceler yakıcıyken bu yaklaşımım bazen onu kızdırıyor. "Sen çocukken öyle olabilir anne ama artık öyle değil," cümlesiyle ona empatik yaklaşmadığımı, çözüm önerisi değil duyulmak istediğini gösteriyor. Bununla beraber aradan saatler geçtiğinde, düşüncelerinin yol açtığı karmaşa hakkında konuşmak onu rahatlatıyor.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Bir pervane gibi çocuğun etrafında dönmek, yükselmek, alçalmak, onu sarmak sarmalamak, korumak ve çözüm üretmek... Tüm bunların sevgi ve kollama ihtiyacından kaynaklandığı, bildiğinin en iyisini yapma çabası taşıdığı aşikar. Yine de kantarın topuzunu fazla kaçırıp çocuğun çözüm bulma becerilerinin gelişmesini engellememek, daha sert çatışmaların doğmasına yol açmamak da mühim. "Aman dikkat!" diyor, kendime bir not olarak buraya iliştiriyorum.
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Bu günlükler her defasında ebeveynlik niyetlerimi tazeliyor. Bana kesin bir reçete sunmasa da hangi patikada yürüyeceğimi duyuruyor. Amaçsızca, rastgele yürümek yerine farkında olmamı sağlıyor. Zaman zaman içimi yoklayan suçluluk, yetersizlik, ilgisizlik gibi kendime yönelik suçlayıcı ve negatif etiketlerle dolu annelik sicilime daha doğru bir perspektiften yaklaşmamı sağlıyor. Yeterince iyi anne olmak ve kendine yeten, eylemlerinin ve seçimlerinin arkasında durabilen bir çocuk yetiştirmek dışında muradımın olmadığını hatırlatıyor. Yazmaya devam ettiğim için kendimi takdir ediyorum.
Eski günlüklere buradan ulaşabilirsiniz
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 19
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 20
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 21
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri: 22
Şefkatli Ebeveyn Günlükleri:23
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder