Bilmek isteyen yola çıkar.
Şefkatli Anne Günlükleri'ni yazmak, ebeveynlik amaçlarımı, önceliklerimi belirlememe, düşüncelerimin ve eylemlerimin farkına varmamı sağlıyordu. Sura Hart alıntıları bitince, sanki ters yönde yürümeye başlamışım gibi bir düşünce gelip çöreklendi içime. Yeniden konu üzerine düşünmek, yazı yoluyla düşüncelerimi tasnif etmek, eylemlerimin farkına varmak istedim. İşbu sebeple www.nonviolentcommunication.com sitesinde ücretsiz yayımlanan haftalık ipuçlarının rehberliğinde yeni bir günlüğe başlıyorum.
İpuçlarının çevirisi bana ait.
Şefkatli Ebeveyn İpuçları
Çocuklar, hepimiz gibi, bölünmemiş dikkat ister. Her gün çocuğunuza on beş dakika bölünmeden dikkatinizi verdiğinizden emin olmak için neyi farklı yapardınız?
Ben ne düşünüyorum?
Bir yılı aşkın süredir pandemi koşullarında yaşıyoruz. Olayın şoku ile günlük 4bin vakalarda iken yavaşlamışken şimdi tam mesai çalışıyoruz, eğer hâlâ gidebilecek bir işimiz varsa. Üstelik vaka sayısı günlük 60 binlere tırmandı. Değişen koşullar, uzun süreli kısıtlanma, kaygı hepimizi derinden etkiledi. İlk günlerdeki gibi mola alma hâli değil, şimdi yaşadığımız. Eve vardığımızda nefes almak, dinlenmek istiyoruz. Evdeyse tüm gün ekran hariç sosyalleşememiş, eğlenememiş çocuk/lar bekliyor bizi. Onların eğlenme ihtiyacıyla, bizim dinlenme, ev işleri gibi yükümlülüklerimiz karşı karşıya geliyor. Bölünmemiş dikkati, uzun süreli vermek mümkün olmuyor.
Deniz'le nasıl paylaşıyorum?
Bu konudaki tavsiyeler, bizi memnun eden deneyimler, süre belirlemek, daha uzun oynamak, gezmek üzerine belli günler seçmek ve ona uymak, telefonsuz ve ekransız zaman ayırmak, o anda ilgilenilmesi gereken bir konu varsa dile getirerek ne zaman ilgilenebileceğini söylemek ve ona uymak yönünde. Erken çocuklukta olduğu gibi uzun saatler boyunca ona ihtiyaç duyduğu ilgiyi ver(e)miyorum. Kendi yaratıcılığını kullanmasını ve bu sıkıntının içinden çıkmak için yol bulmasını bekliyorum. Birlikte dizi izlemek, tavla, okey oynamak günlük aktivitelerimiz arasında. Bir de önceden belirlediğimiz, sözleştiğimiz, gezdiğimiz günler var.
Deniz'in geri bildirimi ne?
Deniz bölünmemiş ilgi istiyor, eğlenmek ve oyun oynamak istiyor. Arkadaşlarıyla buluşamamaktan doğan eksikliği bizimle gidermek istiyor. Onun istediği kadar oynamak mümkün değil. Buna rağmen oyun öncesinde belirlediğimiz kurallara uyuyor ancak yaptığımız şey biter bitmez sıkılmaya başlıyor. Ve çoğunlukla yeni, hazır, hap öneriler istiyor, mümkünmüş gibi. Çocukluktan çıkıp ergenliğe yürürken ilgisini en çok çeken şeyin, seçtiği tarifleri tek başına yapmak olduğunu görüyorum. Bunu yapmasına olanak sağlamak onu memnun ediyor.
Sonrasıyla ilgili ne düşünüyorum?
Çanakkale şu sıra yangın yeri. Okullar, parklar, bahçeler kapalı. Sık dışarı çıkma imkânımız yok. Haftada bir de olsa kırlara gitmeye, baharı karşılamaya, Deniz'i ahçılık becerilerini geliştirme konusunda desteklemeye devam!
Kendimi nasıl değerlendiriyorum?
Şu sıra kendimi daha çok kendi içime çekilmiş, kendi ilgi alanlarımı tatmin etmek üzere çalışırken buluyorum. Bu da bir çeşit suçluluk hissi yaratıyor. Bunun da benim pandemiyle başa çıkma şeklim olduğunu kendime hatırlatmalı, bu yersiz suçluluk hissinin yerleşmesine izin vermemeliyim. Boş zamanlarını televizyonda dizi izleyerek geçirdiği için kendisini yeterince iyi baba olmakla suçlayan erkek sayısı pek de kabarık olmasa gerek. Oysa biz kadınlar, kendimizi geliştirmek, tatmin etmek için el attığımız alanlarda zaman harcarken hep ikircikli haller içindeyiz. Bunu yaparken rahat ve doğal olmak, o alanı korumak belki bugün kız çocuklarımıza verebileceğimiz iyi şeylerden birisidir. İleride kendi olma yollarını suçluluk hissi olmadan açmalarını sağlamak, bizim kendiliğimizi yaşayabilmemizden geçiyordur.
Eski günlüklere buradan ulaşabilirsiniz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder